Eerste weken Ghana

Mijn eerste verslagje vanuit Ghana. Het heeft even geduurd omdat het internet hier heel traag is.. ik ben hier al bijna 3 weken.. de tijd gaat snel! Ik begin me al meer en meer thuis te voelen hier in het dorpje Banko. Ik ben aangekomen in Accra en van daaruit zijn we ongeveer een hele dag onderweg geweest. We hebben heel lang moeten wachten in het eerste busje omdat deze maar niet vol geraakte.. uiteindelijk was het vol en bleven ook al de mensen zitten, dus konden we vertrekken. Het was me het ritje wel.. warm, zweten, opgepropt zitten tussen Ghanese mensen, en dan hobbelen en bobbelen over de weg. Ik was zo blij toen we aankwamen!
Het is hier heel rustig, veel anders dan de drukke stad Accra of Kumasi. In Accra ben ik maar even geweest. Kumasi is de op twee na grootste stad van Ghana en vrij dicht bij Banko. Daar heb ik de afgelopen week een rondleiding gekregen. Daar moet ik geld afhalen of wisselen en er zijn ook supermarkten waar ze dingen hebben die ze in België ook verkopen (waaronder Nutella choco :p ), niet dat ik deze producten al mis want het eten is hier super lekker! En wat ook leuk is, is dat ze hier met hun handen eten (rechterhand weliswaar). Fufu is een specialiteit van hier. Dat is een soort van deegbal gemaakt van cassave en plantain en dat eten ze dan in een soep. Heel lekker! Het is ook echt wel grappig hoe belangrijk dat ze hier fufu vinden. Vele mensen eten het elke dag en dat is best wel veel werk. Ze zeggen dat ik ook heel veel fufu moet eten, dan wordt ik breder en sterker :p

De mensen zijn hier allemaal super vriendelijk. Als blanke word je hier aangesproken als bruni of obruni. De kinderen zingen hier ook een versje als je voorbij wandelt: bruni, how are you? I’m fine, thank you. Best wel grappig.
In Ghana is Engels de officiële taal maar hier praten ze onderling veel ‘twi’. Ik kan al enkele zinnen en woorden maar meestal gaat het zo snel dat ik er niets van versta.. dat is soms wel lastig, want dan weet je gewoon dat ze over jou bezig zijn en dan versta je er niets van..
De mensen hebben hier ook verschillende namen. Hun echte naam, dan hun Engelse naam en dan nog eens de naam van de dag waarop ze geboren zijn. Begin dan maar eens namen te onthouden! Ik ben geboren op een dinsdag dus mijn naam is Abena. Abena Dana 

Mijn week ziet er normaal gezien als volgt uit: maandag, dinsdag en donderdag ga ik naar de lagere school (zesde leerjaar) en op woensdag en vrijdag ga ik naar de daycare. Later zou ik op woensdag en vrijdag naar de senior high school mogen gaan om daar iets van counseling mee op te starten. Maar daar moeten nog papieren voor verzonden worden en momenteel is het nog altijd staking dus alles ligt stil. Ik ben dus ook nog maar één keer naar de school kunnen gaan. Naar de daycare ben ik wel meerdere keren geweest. Daar gaan kinderen naartoe die nog niet naar school gaan. Eigenlijk een soort van opvang, hoewel ze daar al wel les krijgen.. kinderen van 2 en 3 jaar krijgen daar ‘mathematics’ en ‘englisch’. Vreselijk eigenlijk! Zo moesten ze in de week de maaltafel van 2 leren.. het is hier ook echt aapjesgedrag. De leerkracht zegt het voor en de kinderen moeten dan na zeggen. Na een tiental keer hetzelfde rijtje te hebben afgelopen worden er kinderen naar voren geroepen en moeten ze het zelf kunnen.. ze krijgen dan een stokje waarop ze de maaltafels moeten aanduiden op bord en deze moeten zeggen.. als het lukt, klapt iedereen. Dat is leuk.. maar als het niet lukt, zingt iedereen een liedje dat er op neer komt dat ze zich moeten schamen. Sommige kindjes beginnen dan te wenen. Ik vind dat zo erg om te zien! Het kan me niet schelen of ik ze mag troosten of niet, maar ik doe het toch. Kinderen worden hier best wel streng behandeld. Ze heb ik op mijn eerste (en momenteel ook enige) schooldag gezien dat de leerkracht de leerlingen ook een tik geeft met de stok..
In de namiddag ga ik naar het Children’s home. Dat is een huis voor kinderen waarvan hun ouders niet genoeg geld hebben om hun te onderhouden of voor kinderen die geen ouders meer hebben. Er zijn kinderen die er heel de tijd verblijven, maar ook kinderen die er enkel komen om te eten en te spelen.
Ik vind het altijd wel leuk om daar naartoe te gaan. Ik speel dan spelletjes, voetbal, touwtje springen (en geloof mij, dat is afzien in zo’n hitte!), tekenen, kleuren,… ik heb ook al eens mee geholpen met koken. Ik moest yam schillen.. dat is te vergelijken met een zeer grote aardappel. Die kinderen konden dat heel goed, ze gebruiken zo’n heel groot mes en kappen de schil er zo af. Bij mij ging het iets minder vlot.. haha
Het eerste weekend ben ik ook mee geweest naar de farm met de kinderen. Daar gaan ze brandhout halen en ook cocojam en bladeren die ze daarmee eten. Het brandhout dragen ze in een bundel op hun hoofd. Iedereen loopt hier met vanalles en nog wat op hun hoofd! Ik moest ook proberen en kreeg één (nog wel tamelijk grote) stok op mijn hoofd. Wat was ik blij dat we terug bij het kinderhuis waren! Zo zwaar! En warm!
Op zondag ga ik hier in de voormiddag naar de kerk. Hier zingen ze en dansen ze tussendoor. Dat vind ik wel leuk! In de namiddag is dan mijn vrije dag.

Dit weekend was het begrafenisweekend (elk eerste weekend van de maand). De mensen komen dan bij elkaar om afscheid te nemen en te feesten. Ze drinken dan heel veel en dansen. Er verbleven ook enkele Ghanezen hier, dus ’s nachts was het niet zo stil.. één van die mannen wilde ook met mij trouwen. Hij heeft zijn nummer wel drie of vier keer gegeven.. ik heb hem gezegd dat ik 17 was en nog te jong was om te trouwen. Hij geloofde het! Niemand schat mij hier 25.. ze denken allemaal dat ik ergens rond de 20 ben..

Wel dit was het voor even.. op naar de volgende keer snel internet! Warme groetjes!