twee drukke weken!

Tijd om jullie weer eens op de hoogte te houden van mijn leven hier in Ghana. Ondertussen ben ik hier niet meer alleen. Beau en Richard, twee Nederlanders zijn enkele weken geleden aangekomen om ook vrijwilligerswerk te doen. Ze verblijven hier 4 weken en gaan dan een weekje naar het strand. Dit is hun laatste week hier.. Ik weet nu al dat ik hen ontzettend ga missen. Ik moet soms zo lachen om hun Nederlands accent, en hoe ze soms de dingen verwoorden. Ze zijn echt grappig (in de positieve zin)!
De leerkrachten hebben nog lang gestaakt, maar ze hebben nu een overeenkomst met de overheid dus zijn de scholen weer open. In tussentijd ben ik naar de daycare geweest en in de namiddag naar het kinderhuis.
Ik heb hier ook leren moto rijden. Atta, een jongen die hier werkt, heeft een moto en wilde ons leren hoe we ermee moesten rijden. Richard was meteen enthousiast en was er snel mee weg. Ik moest toch even nadenken. Zo’n groot machien! En dan hier op een weg vol gaten en heuvels.. uiteindelijk heb ik het toch gedaan. Atta zat er wel achterop want helemaal alleen durfde ik toch niet.. stel je voor dat die moto met mij weg is! Met Atta er achterop kon hij snel ingrijpen als ik iets mis deed, dus dat vertrouwde ik al meer. Het was leuk! Maar ergens was ik toch ook blij dat het gedaan was 

Het is hier ook ‘weegdag’ geweest. Dan moeten alle kleine kinderen en baby’s naar het ziekenhuis om gewogen te worden. Normaal gezien worden ze aan een touw in een boom gehangen maar deze keer was het binnen aan het plafond. Het is een soort van systeem waarmee je je koffer ook kan wegen door die aan een haak te hangen. De kinderen kregen een soort van broekje om waar je een haak kon doorsteken. Ik weet het, het klinkt allemaal raar.. Tetey, het zoontje van Patricia (nu 4 maanden) moest dus ook gewogen worden. Ik mocht hem dragen in de draagzak op mijn buik. Normaal gezien dragen de vrouwen hier hun kinderen op hun rug door middel van een doek. Maar Tetey is daar nog net iets te klein voor.. Het is zo’n lief en mooi kindje! Soms mag ik hem ook zijn flesje geven. Ik vind dat echt geweldig!

Vorige zaterdag zijn we met al de kinderen gaan zwemmen. We stonden vroeg op om cake te bakken (met bananen weliswaar ;) ) en broodjes met ei te maken. Rond 10u zou het busje ons komen oppikken om naar het zwembad te gaan. 10u Ghanese tijd dus.. rond 12u zijn we uiteindelijk vertrokken.. Het busje zat echt volgepropt. We waren in totaal met 36 en in zo’n busje zit je normaal met ongeveer 20 mensen. Lekker warm en dicht bij elkaar dan maar. Het zwembad was van een hotel. Heel mooi en ze hadden ook muziek opgezet wat het supergezellig maakte. Want muziek betekent hier ook dansen 

Vorige week heb ik ook mijn eerste uitstap gedaan samen met Beau en Richard. We verbleven in Nkoranza bij Hand in Hand community. Dat is een project voor kinderen met een mentale handicap waar ook vrijwilligers en toeristen kunnen verblijven. In het begin was het wel raar om te zien allemaal.. zo was er een meisje dat haar armen en benen was verloren.. Ik vond het erg, maar ik weet niet of de mensen daar minder gelukkig zijn.. ze zagen er althans gelukkig uit en waren heel vriendelijk! Ik vind het heel knap dat er mensen zijn die er willen werken. Ik denk niet dat ik het zou kunnen.. Vanuit het project bezochten we een apendorp en watervallen (Kintampo falls). De apen waren leuk om te zien. In het bos zaten twee verschillende soorten en deze liepen gewoon los. Ik vond het eerst een beetje eng.. zo loslopende en rondspringende apen.. Van de gids mochten we hen ook stukjes bananen geven. Ze kwamen het echt uit u hand nemen, grappig.
Nadien zijn we doorgereden naar de watervallen. Deze waren heel mooi! Er waren 3 stadiums van de waterval en bij de derde (de grootste) mochten we in het water. Beau had het geweldige idee om onder de waterval te gaan staan. Het idee was er wel, maar of het praktisch haalbaar was, was een andere vraag. Niet dus.. Ik keek om en zag Beau glijdend over de stenen het water in. Ze was uitgeschoven over de gladde natte stenen. Maar goed dat ze zich niet had bezeerd. We moesten er uiteindelijk allemaal hard om lachen!
Het was een leuke uitstap maar we waren alle drie blij om weer terug thuis te zijn.